Fotografen zijn mysterieuze wezens. Met hun grote telelenzen manoeuvreren ze zich geruisloos om je heen terwijl ze allerlei rare aanwijzingen geven. Ze houden hun prijzen en tarieven strikt geheim maar waarom is dat?
Fotografen delen zelden hun uurtarief. Uit onderzoek weet ik dat een Nederlandse fotograaf tussen de 65 tot 150 euro per uur kan vragen. Toch liggen de werkelijke tarieven waarschijnlijk nog verder op het spectrum. Stiekem ben ik ook wel nieuwsgierig wat ik voor een portret van Mark Uyl of Erwin Olaf betaalt.
Waarom zijn fotografen zo mysterieus over hun uurtarief? Ik heb werkelijk geen idee. Daarom besloot ik hier onderzoek naar te doen. Ik heb een vragenlijst gemaakt om erachter te komen wat ondernemers een redelijk tarief vinden voor een fotograaf. Echter wat vinden fotografen hier zelf van?
Wat zegt DuPho?
DuPho staat voor Dutch Photographers en is de beroepsorganisatie voor professionele fotografen. DuPho helpt en beschermt fotograferen bijvoorbeeld in rechten, algemene voorwaarden maar geeft ook advies.
“De FotografenFederatie mag van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) geen advies- of richtprijzen geven. Prijs is een ingewikkeld en gevoelig onderwerp. Ingewikkeld omdat in de verschillende markten – particulier, redactioneel, commercieel en kunst – totaal verschillende manieren en methoden worden gehanteerd om prijzen te berekenen. Gevoelig omdat de prijs van het werk vaak gevoeld wordt als de prijs die jij zelf als fotograaf waard bent.”
Hierin kan ik mij wel vinden. Als ik mijn tarief zou noemen kun je makkelijk vergelijken. Snap ik, vergelijken is menselijk. Toch is de achterkant van fotografie niet altijd gelijk aan wat de voorkant presenteert. Daarnaast oordelen mensen vaak keihard over een uurtarief. En dat is soms keihard!
Uurtarief is duur? – Dit zou je mij nooit horen zeggen. Ik ken de persoon in kwestie niet. Ik weet niet wat voor investeringen die persoon heeft, hoe gespecialiseerd zijn expertise is of wat zijn huur is. Daarom oordeel ik zelf nooit over iemand zijn uurtarief. Het bedrag valt binnen mijn investeringsbudget of niet.
Don’t judge what you don’t understand.
Ik geloof niet in een ‘te duur uurtarief’ maar in een ‘eerlijke prijs.’ Om een eerlijke prijs te kunnen geven wil ik daarom altijd een aantal belangrijke dingen weten. Als er werkelijk een opdracht is, probeer ik zo nauwkeurig vast te stellen wat de klant verwacht. Hieruit volgt een prijs die past bij de opdracht en de opdrachtgever. Zo betaal je ook niet te veel.
Sinds ik hier duidelijker in ben geworden heb ik onbewust het kaf van het koren gescheiden. Mijn uurtarief ligt weliswaar hoger maar hierdoor heb ik meer tijd voor mijn klanten en betere service kan bieden. De kwaliteit van mijn fotografie is verbeterd.
Geldt dit alleen voor fotografen? Nee zeker niet!
Ben je ondernemer en durf je niet het tarief te noemen dat eigenlijk zou willen hebben? Of zeg je toch snel ja op opdrachten die je weinig opleveren?
Bedenk je dan zo: Er zijn altijd klanten en opdrachtgevers die voor kwaliteit willen betalen. En kwaliteit heeft een kostprijs.
Tot slot. Vin je meedoen aan mijn onderzoek naar zichtbaarheid en de prijs van fotografie? Klik dan hier.
Fijne woensdag.
Liefs,
Sophie
follow me @sophieoelrich_fotografie